วันจันทร์ที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2560

วิธีการโหนบาร์ที่ถูกต้อง

ไม่มีใครอยากจะทำอาชีพขายตัวโดยเอาเรือนร่างของตัวเองแลกกับเงิน แต่ด้วยความจำเป็นจริงๆ ที่ต้องทำให้ชีวิตต้องเปลี่ยนไปตามสถานการณ์ของบ้านเมือง เพราะรายไดไม่พอกับค่าใข้จ่ายในบ้านนั่นเองผู้เล่าเป็นสุภาพสตรีมาจากจังหวัดแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ จากที่ทำงานให้กับนายจ้างเงินเดือน 3 พันกว่าบาท แล้วถูกลูกชายนายจ้างข่มขืนกระทำขำเราหลายครั้งจนทนไม่ได้ต้องหนีออกจากบ้านดังกล่าวได้เผยเรื่องราวเบื้องหลังชีวิตให้ผู้เขืยนฟ้งว่าชีวิตของเธอขมขื่นมาตั้งแต่เด็ก พ่อเสียชีวิตเหลือแต่แม่ที่ต้องทำงานเลี้ยงเธอกับน้องๆ ด้วยความยากลำบาก ต้องปากกัดตีนถีบ แล้วแม่มามีพ่อเลี้ยงเอามาอยู่บ้านด้วยกัน มีอยู่วันหนึ่งแม่ไม่อยู่บ้านไปกับน้องๆพ่อเลี้ยงไปดื่มเหล้าที่บ้านเพื่อนเมามา เกิดมีอารมณ์ทางเพศเห็นผู้เล่าอยู่บ้านคนเดียวได้เข้ามาปลุกปลํ้าหมายจะข่มขืน ผู้เล่าต่อสู้ขัดขืนพ่อเลี้ยงสุดกำลัง บาร์โหนติดประตูราคา  แต่สู้แรงพ่อเลี้ยงไม่ได้ จึงถูกพ่อเลี้ยงข่มขืนใจจนสำเร็จความใคร่ แถมพ่อเลี้ยงยังพูดข่มข่มิให้บอกแม่หรือคนอื่น หากไม่เชื่อจะฆ่าให้ตาย จึงเกิดความกลัวตามคำฃู่ของพ่อเลี้ยงจากนั้นมาผ้เล่ากลายเป็นคนซึมเศร้าไม่ส้หน้าพ่อเลี้ยงกับแม่ จะเอาแต่คอยหลบหน้าหลบตาตลอด เพราะระอาใจตัวเองที่ทำผิดต่อแม่ผู้บังเกิดเกล้า และไม่กล้าพูดความจริงให้แม่ฟ้ง และวันไหนที่แม่ไม่อยู่บ้านพ่อเลี้ยงจะเข้ามาข่มฃืนผู้เล่าประจำ

สุดท้ายทนเห็นพฤติกรรมอันบ้าเถื่อนของพ่อเลี้ยงไม่ไหว จึงตัดสินใจเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเบ้าหนีออกจากบ้านขึ้นรถโดยสารเดินทางมุ่งหน้าสู่กรุงเทพฯ ไปตายเอาดาบหน้า ชีวิตอาจจะดีกว่าที่เป็นอยู่ มาลงรถไฟที่สถานีรถไฟหัวลำโพง ตัดสินใจไปสมัคร บาร์โหนทำเอง ที่ลำนักงานจัดหางานเอกซนที่อยู่ข้างๆ หัวลำโพง บังเอิญมีนายจ้างผู้หญิงมาหาลูกจ้างไปทำงานบ้านพอดี จึงตกลงรับผู้เล่าไปทำงาน โดยให้ค่าจ้างเดือนละ5 พันบาท ถ้าทำงานดีจะขึ้นให้ภายหลัง พร้อมกับเสียค่านายหน้าให้เจ้าของสำนักงานจัดหางานไปหลายร้อยบาท แล้วนายจ้างจะมาหักค่านายหน้าที่จ่ายไปจากเงินเดือนของเธอที่บ้านนายจ้างอยู่ด้วยกันหลายคน และมีลูกชายคนเล็กอายุ 20ปีเศษ ชอบแอบมองผู้เล่าตลอดเวลา ทำให้นึกหวั่นใจจะเกิดเรื่องซํ้ารอยที่พ่อเลี้ยงข่มขืน เธอจึงระมัดระวังตัวตลอดเวลา โดยเฉพาะช่วงที่เธออยู่บ้านคนเดียว เพราะทุกคนออกไปข้างนอกกันหมด ใจคอเธอเริ่มจะหวั่นไหวกับลูกชายเจ้าของบ้านที่ชอบมองด้วยสายตากะลิ้มกะเหลี่ย เหมือนเห็นเธอเป็นสมันพร้อมที่จะตะปบเหยื่อในยามเผลอ ด้วยห้องของผู้เล่าอยู่เรือนนอนด้านหลังบ้านใหญ่ ผู้เล่าจะนอนคนเดียวตามลำพัง ส่วนคนสวนอายุ 43 ปีจะกลับไปนอนกับเมียที่บ้านของแกตอนกลางคืนเธอไม่กลัว เพราะห้องจะใส่กลอนแน่นหนา และยังล็อกกุญแจ'ที่,ประตูอีก1ชั้น  โหนบาร์ เพื่อบ้องกันแมวขโมยที่อาจจะแอบมาขโมยกินปลาย่างอย่างเธอ แต่ปิญหาที่ผู้เล่าหวั่นจะเป็นตอนกลางวันที่พ่อแม่และคน  อื่นไม่อยู่บ้านนี่ต่างหาก ที่เธอกังวลใจมาก และเรื่องก็เกิดขึ้นกับผู้เล่าจนได้ผู้เล่ามาทำงานกับนายจ้างคนนี้หลายเดือนได้รับเงินเดือนเต็ม และมาขึ้นเงินเดือนให้เมื่อเร็วๆ นี้ พอนายจ้างขึ้นเงินเดือนให้เรื่องร้ายก็เกิดขึ้นกับเธอ วันนั้นนายจ้างและลูกๆ ออกไปทำธุระนอกบ้าน มีลูกขายคนเล็กกับเธออยู่บ้านตามลำพัง ส่วนคนสวนนั้นวันนั้นไม่สบายได้ขอลาปวยไปหาหมอที่โรงพยาบาล ลูกชายคนเล็กมาพูดกับผู้เล่านาน บาร์โหนติดผนัง ก่อนจะใช้กำลังปลุกปลํ้าข่มขืนเธอที่ห้องรับแขกจนสำเร็จความใคร่หนึ่งครั้ง และยังทำหน้าตาเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เรื่องนี้ไม่มีคนในบ้านรู้ เธอเก็บความลับไวไม่กล้าแพร่งพรายหรือไปเล่าให้นายจ้างฟ้งเกรงจะไม่ได้รับความเบ้นธรรม

ดีไม่ดีอาจจะถูกนายจ้างเช้าช้างลูกขายหาว่าผู้เล่าให้ท่าผู้ชาย ที่คิดว่าจะดือาจกลับกลายเบ้นฝืนร้ายไปก็ได้ผู้เล่าเผยว่า ชีวิตเธอเหมือนหนีเสือปะจระเข้ ทนอยู่บ้านนายจ้างจนกว่าจะมีทางไปก็จะรีบไปจากนรกบ้านหลังนี้  บาร์โหนสำเร็จรูป  ขืนอยู่ต่อไปเธอจะต้องถูกลูกขายนายจ้างข่มขืนอีกและจะเบ้นอย่างนี้ตลอดไป มีหลายๆ ครั้งที่ผู้เล่าได้ออกไปช้างนอกตามลำพังได้ถือโอกาสพูดคุยกับเพื่อนบ้านหรือคนอื่นๆ เพื่อหาซ่องทางที่จะไปทำงานที่อื่นจะเหมือนโขคเช้าช้างหรือเปล่าไม่รู้ขณะที่ผู้เล่าเดินซื้อของที่ตลาดนัดใกล้บ้าน มีผู้หญิงวัยกลางคนคงจะเห็นสีหน้าของผู้เล่าไม่สบายใจเดินเช้ามาทักทายพูดด้วย ครั้นฟ้งคำพูดของผู้หญิงคนนั้นทำให้เธอเกิดความสบายใจมากเหมือนอยู่อีกโลกหนึ่ง เธอได้เล่าถึงฃีวิตที่ล้มเหลวให้ผู้หญิงคนนั้นฟิง เท่านั้นแหละผู้หญิงคนนั้นเห็นใจในขะตาชีวิตของผู้เล่า จึงรับปากจะพาเธอไปทำงานใหม่รายได้ดีมีอิสระไม่มืผู้ใดมาบงการพร้อมกับให้ที่อยู่และเบอร์โทรศัพท์สำหรับติดต่อพ


บาร์โหน