วันจันทร์ที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2558

บาร์โหน อุปกรณ์ออกกำลังกายที่ไม่ควรมองข้าม





“หาพวกแมลง กิ้งก่า ปลาในแอ่งนา บางครั้งใช้หนังสติ๊กที่แม่มันซื้อไว้เป็นของเล่นยิงนกนำมาเผา บาร์โหนสนามเด็กเล่น ผักหญ้าในปาไอ้แก้วฟาดดะเพื่อให้ชีวิตอยู่รอดก็นึกถ้าเป็นผมหรือใครก็เถอะ สามวันไม่เป็นโรคขาดอาหารก็เดดสะมอเร่ไม่มีปัญญาหาปลาผักลงท้องได้หรอก น่านับถือจริงไอ้แก้ว”หลวงพี่บอกมันเลี้ยงตัวอยู่ได้เกือบเดือนจนท่านไปปัก กลดไม,ห่างจากกระต๊อบเจ้าแก้วมากนัก เช้าจะเดินเข้าหมู่บ้านเห็นมันนั่งจ๋องใต้ถุน จึงถาม“ไอ้หนูอยู่กับใคร” ตอนนั้นมันสีหน้าหวาดกลัว คงไม่เคยเห็นพระมาก่อน จึงนั่งนิ่งไม่พูดจา ได้แต่สั่นหน้าจนอาตมาเช้าหมู่บ้านก็ถามไถ่พวกชาวเขาชายหญิงจึงรู้เรื่อง เมื่อกลับมาถึงเอาอาหารที่บิณฑบาตได้แบ่งให้ “คุณหนอมเอ๋ย ฉันแทบน้ำตาร่วงวานาเดียม ให้อะไรไปมันเทใล่จานรวมกันหมด ใช้มือเปีบเข้าปาก บาร์โหนอลูมิเนียม แล้วเงยขึ้นมองอาตมา”เจ้าแก้วกินได้สองสามคำ ลุกขึ้นเดินไปที่กองเฒ่าถ่านซึ่งเผายายของมัน ขยุ้มข้าวจากจานเก่าครํ่าคร่าวางลงที่พื้นดิน แล้วพูดทั้งนํ้าตา“ยาย กินข้าวซะ”เปิบเข้าปากตัวเองคำนึงหยิบวางให้ยายมันด้วย น่าเวทนาเหลือเกินก็เลยนึกว่าหากปล่อยไว้เด็กคนนี้คงเหมือนทาชานตํในหนัง สมัยก่อนแน่ กลับไปที่กลดนั่งคิด“นี่แหละชีวิตคนเราไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ ยากดีมีจนล้วนต้องใช้กรรมทั้งนั้น เจ้าแก้วคงทำพื่งใดที่เป็นบาปแต่ชาติปางก่อน เพราะยังเล็กนัก คงไม่ไปก่อกรรมทำเข็ญกับผู้ใดได้ในชาติปัจจุบัน และที่แน่ใจกรรมตามมาจากชาติก่อนเพราะเจ้าหนูน้อยมันรักยาย ก็ถึงขนาดตายแล้ว ยังมีกะใจเอาข้าวให้กินแสดงมีความกต้ญญ  บาร์โหนคู่ เพราะ ฉะนั้นคงไม่ใช่กรรมจากชาตินี้แน่”“อาตมาเชื่อว่าพรหมลิขิตเขาขีดให้มัน ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวชั่วระยะหนึ่ง จึงหาวิธีจะทำอย่างไรให้ยอมไปด้วยกับอาตมา เพราะรู้จากใครต่อใคร แล้ว เจ้าแก้วไม่ยอมเข้าหเยู่บ้าน ที่หลายคนชักชวน และเหมือนมันใช้เวรหมดแล้ว”“ระหว่างเฝานั่งคิดหาวิธี เห็นเจ้าเด็กน้อยย่องกริบมานั่งหน้ากลด มองฝานจากด้านใน มันกอดเข่ามองอาตมาเฉย ประกอบบาร์โหน ” ก็เลยเรียก'ให้เข้ามาข้าง'ในแล้วชวนมันคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้ให้เพลินแล้ว สุดท้ายพูดกับมัน “จะอยู่อย่างนี้ในปาคนเดียวไม่ได้หรอก อันตรายทั้งนั้นไปกรุงเทพฯ กับหลวงพ่อเอาไหม”เจ้าแก้วก็ว่ามันห่วง คิดถึงยายจะอยู่คนเดียว ต้องอธิบายอีก “ยายเอ็งน่ะไปอยู่ยังที่ดีแล้ว1ไม่ต้'!องห่วง เข้ากรุงเทพฯ ด้วยกันนะ” มันคิดอยู่ชั่วครู่จึงพยักหน้ารับ ฉันเลยเดินทางกลับในวันนั้น หลังจากเจ้าแก้วไปนั่งกราบกองเถ้าถ่านพูดงึมอะไรของมันไปตามเรื่อง คงลายายน่ะนะ

วิธีติดบาร์โหน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น