สาวพิการวันเพ็ญร้องขึ้น “โธ่ น้า หากรู้ใครเล่าจะทำเท่ากับแย่งผัว
คนอื่น พูดตามจริงนะ จะชั่วดีถี่ห่าง เรื่องผู้ชายไม่สำคัญเท่าไหร่หรอก สำหรับ
ฉัน แต่ที่หลวมคัวเพราะหลงเชื่อ’’ ผมพยักหน้าเป็น,ว่ารับ! แล้วให้หล่อนเล่าต่อ
วันรุ่งขึ้นเรณูมาแต่เช้าทีเดียว ตะโกนลั่นหน้าบ้าน “ไอ้ตัวแสบตื่นหรือ
ยัง” จำหน่ายบาร์โหนนำเข้า วันเพ็ญร้องตอบ “ยังเลยเข้าบ้านก่อนสิ” ยังเทำใจดีเชื้อเชิญ แต่เขา
กลับกระชากเสียง “ไม่โว้ย ปลุกมันให้ลุกขึ้นมาพูดกันหน่อยจะเอาอย่างไง”
วันเพ็ญทำตามเข้าไปเรียก “พี'ทิต ตื่นเถอะ คนเมื่อวานนี้มาแล้ว เร็ว
เหยงๆอยู่ฒ้าฆ้วน”ผัวของฉันคงกลัวน่าดูพรวดพราดลุกเร็วขึ้นนั่ง มองซ้าย
ขวาแล้วบอก “เอ้ย ตายละ กันไว้อย่าให้เข้ามานะ กูตายแน่”
ขาดคำ เสียงเรณูดังขึ้นพร้อมประตูห้องเปิดผลัวะ “ไม่ทันแล้วไอ้ทิต
ไหนบอกเข้าเวร ทืนี้มึง บาร์โหนติดผนังบ้าน ได้รับกรรมละ”
สิ้นเสียงกราดเข้าจิกผมกระชากอย่างแรง จนหล่นจากเตียงกลิ้งตาม
แรง อุปกรณ์ฟิตเนส ไปปะทะข้างฝา ร้องด้วยความเจ็บ “โอ๊ย” รีบลุกนั่ง นางเรณูตอนนั้นหน้า
แดงกาด้วยความโกรธ ก้าวเข้าหายกตีนที่ใหญ่เบ่อเริ่มสมกับรูปร่างที'อ้วนตุ๊
ซ้ำสูงใหญ่อีกต่างหากเป้าหมายกลางแสกหน้า
ผมฟังแล้วนึกภาพถึงกับต้องยิ้มด้วยอารมณ์ขำ จึงพูดขัดจังหวะขึ้น
“มินำสะประทิตกึงกลัว”นางวันเพ็ญหญิงขายอาหารปลาพยักหน้าตอบ “ใช่
เหมือนแมวกวดห,กูเลยละน้า”
“พอพี่ทิตเห็นว่าเมียเขาจะกระทืบ รีบปีนขึ้นขี้หน้าบอก อย่านะมึงกู
แจ้งตำรวจข้อหาทำร้ายร่างกายด้วยเอ้ๆ”
“อหิโธ่” ผมร้องขึ้น “ทำเป็นเด็กไปได้ แล้วนางยักษ์นั่น (ผมตั้งฉายา
ให้) หยุดไหม”ได้รับคำตอบ “อย่าว่าแต่หยุดเลย”
ไม่พูดลักคำทุ่งเข้าหาใช้ทั้งตัวกระแทกอัดกับข้างฝาสองสามครั้ง จน
พี่กิตร้องขึ้น “เอ้า เอาให้ตาย โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย”
เขาร้องอย่างเจ็บปวดตามแรงที่ถูกกระแทก คงหายใจไม่ออกด้วย เรญ
คงเหนื่อยเหมือนกันจึงหยุดยืนหอบ พี่กิตร่วงผล็อยกองลงพื้นคอพับกับไหล่
นึกภาพแล้วคงเหมือนมวยปลํ้าถูกคู่ต่อล้อัดกับมุมจนสะบักสะบอม
ได้ซักต่อ “แล้วอย่างไงอีก”
เรญเท้าเอวร้องถามกับชี้หน้าฉัน “มึงจะกลับบ้านหรือจะอยู่กับอีนํ้า
ใต้ศอกนี่”
เฮ้อ ตอนนั้นอายเหลือเกิน จึงพูดกับเขาดีๆ “ทำไมว่ากันอย่างงี้ละพี่”
เท่านั้นแหละได้เรื่อง หันขวับมาเลย ชี้หน้ากับบอก “มึงอยากเจ็บอีกคนใช่ไหม
อีหน้าสวย”
นางวันเพ็ญบอกต้องรีบยกมือโบกไปมา “ไม่จ้ะ เอาไปเถอะผัวน่ะฉัน
ยกให้”
บาร์โหนเดี่ยว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น